ลักษณะทั่วไป

คีชอนเป็นสุนัขขนาดปานกลาง ดูแข็งแกร่ง เด็ดเดี่ยว สมกับเป็นสุนัขสายพันธุ์ทางเหนือ มีความคล้ายคลึงกับสุนัขจิ้งจอก ขนฟู หนา หางยกสูงขึ้นพาดบนหลัง สีขนผสมกันระหว่างสีเทา สีดำ และสีครีม ทั้งเชดสีอ่อนและเข้ม สีดำแต้มบริเวณหู กระบอกปาก และเส้นตรงจากหางตาถึงโคนหู ช่วงอายุอยู่ระหว่าง 12-15 ปี

คีชอน จะมีต้นกำเนิดแถวบริเวณประเทศที่ใกล้กับขั้วโลก เช่นเดียวกับสุนัขพันธุ์ชามอยด์, เชา เชา, เอลค์ฮาวนด์นอร์เวย์ และปอมเมอเรเนียน เป็นสุนัขที่นำมาเลี้ยงเพื่อเฝ้ายามคอยสอดส่องดูแลไร่นา เรือบรรทุกต่างๆ คีชอนเป็นสุนัขที่เลี้ยงกันมากในประเทศเนเธอร์แลนด์ ช่วงปี ค.ศ. 1700 แล้วได้กลายเป็นสัญลักษณ์ของพรรคการเมืองดัทช์  แพทริออท และ คอร์เนลิส เดอ เยเซลาร์ ผู้นำพรรคการเมือง  ซึ่งเป็นเจ้าของสุนัขขื่อ คีส และเป็นผู้ตั้งชื่อสุนัขพันธุ์นี้ว่า คีชอน แต่เมื่อพรรคการเมืองพ่ายแพ้การเลือกตั้ง สุนัขพันธุ์คีชอนก็ได้รับความนิยมน้อยลง และจนเกือบสูญพันธุ์หายไป จนกระทั่งหนึ่งร้อยปีต่อมา สายพันธุ์นี้จึงกลับมาอีกครั้ง โดยเฉพาะในประเทศอังกฤษและสหรัฐอเมริกา

ลักษณะนิสัย

คีชอนเป็นสุนัขนิสัยร่าเริง ตื่นตัว ฉลาดหลักแหลม บุคลิกภาพดี เป็นมิตร ต้องการความรักสูง ชอบอยู่กับครอบครัว เข้ากับเด็กๆ ได้ดี ถือได้ว่าเป็นสุนัขที่เหมาะกับการเลี้ยงไว้ให้อยู่ร่วมกับครอบครัว เข้ากับเด็กๆ ได้ดีมากกว่าผู้ใหญ่  พวกเขาชอบออกไปเดินเล่นนอกบ้าน และด้วยสัญชาตญาณของสุนัขที่เลี้ยงไว้เพื่อเฝ้ายามได้อย่างดีเยี่ยม พวกเขาจึงค่อนข้างไวต่อเสียง จะเห่าเมื่อได้ยินเสียงที่ผิดปกติ เพื่อให้เจ้าของรับรู้ แต่ค่อนข้างตื่นตกใจกับสิ่งต่างๆ ได้ง่าย แล้วเมื่อใดที่พวกเขาตื่นเต้นก็จะวิ่งวนไปวนมารอบตัวเองเป็นวงกลม คีชอนบางตัวอาจจะชอบเก็บตัว ดังนั้นถ้าพวกเขามีแนวโน้มขี้ขลาด หรือไม่มั่นใจในตัวเองตั้งแต่ยังเล็ก ให้พาเขาออกไปเดินเล่น เจอผู้คน หรือสุนัข สัตว์เลี้ยงตัวอื่นๆ ให้เคยชิน เพราะไม่เช่นนั้นแล้ว สัญชาตญาณนักเตือนภัย คอยระแวดระวังจะเพิ่มสูงขึ้น จนทำให้เขากลายเป็นสุนัขที่ไม่ไว้ใจใคร ดุร้าย ข่มขู่ และกัดผู้อื่น

การดูแล

คีชอนเป็นสุนัขขน 2 ชั้นที่ยาวหนา จึงต้องดูแลมากเป็นพิเศษ ต้องแปรงขนให้เขาเป็นประจำเพื่อไม่ให้เกิดขนสังกะตัง และผลัดขนที่ตายแล้ว  เวลาแปรงขนต้องแปรงตั้งแต่โคนขนที่ติดกับบริเวณผิวหนัง ถ้าเวลาแปรงขนไม่เห็นผิวหนังของเขา ถือว่ายังแปรงผิดวิธี ซึ่งก่อนอาบน้ำควรแปรงขนก่อนทุกครั้ง การอาบน้ำควรอาบให้ประมาณ 2-3 สัปดาห์ต่อครั้ง เวลาอาบไม่ควรให้น้ำเข้าหูหรือตา และไม่ควรใช้ยาสระผมของคนเพราะผิวหนังของเขาอาจจะเกิดอาการระคายเคืองได้ เนื่องจากขนที่หนามาก ผู้เลี้ยงต้องล้างแชมพูให้หมด อย่าให้เหลือทิ้งไว้ที่ขน เพราะจะทำให้เกิดอาการระคายเคืองต่อผิวหนังเขาได้อีกเช่นกัน ส่วนการไดร์ขนไม่ควรใช้ความร้อนสูงและควรเป่าให้แห้งสนิท ไม่เช่นนั้นความชื้นที่ขน หรือผิวหนังที่ยังอยู่อาจทำให้เกิดผื่นหรือเชื้อราได้ นอกจากขนที่ต้องดูแลรักษาแล้ว หูก็มีความสำคัญไม่แพ้กัน ต้องทำความสะอาดอยู่เสมอ เพื่อไม่ให้เกิดการติดเชื้อในช่องหู

คีชอนต้องการการออกกำลังเป็นประจำทุกวัน ถ้าไม่เช่นนั้นแล้วพวกเขาจะตื่นตัวมากเวลาอยู่ในบ้าน จึงจำเป็นต้องพาออกไปเผาผลาญพลังงาน หรือสร้างกิจกรรมให้เขาได้ใช้กำลังหรือร่างกายอย่างเพียงพอ ไม่ว่าจะเป็นการเดิน หรือวิ่งเล่นก็ทำให้เขารู้สึกพึงพอใจ โดยเฉพาะการได้เดินเล่นร่วมกับคนในครอบครัว  นอกจากนี้คีชอนเป็นสุนัขที่น้ำหนักขึ้นง่ายมาก ผู้เลี้ยงจะต้องดูแลควบคุมปริมาณอาหารประกอบกับการพาไปออกกำลังกายป้องกันน้ำหนักเกิน  อย่างไรก็ตามพวกเขาเป็นสุนัขขนยาวและหนา ไม่สามารถทนทานได้กับอากาศร้อน เพราะฉะนั้นต้องระวังเรื่องความร้อนภายในร่างกายขณะออกกำลังกาย ไม่ให้เขารู้สึกร้อนจากการเผาผลาญพลังงานจนเกิดไปจนเกิดอาการชักได้

ผู้เลี้ยงที่เหมาะสม

โดยธรรมชาติแล้วคีชอนเหมาะที่จะอยู่กับสนามหญ้ามีรั้วเล็กๆ ให้พวกเขาได้วิ่งเล่น ในขณะเดียวกันพวกเขาก็มีเชื้อสายของสุนัขพันธุ์เล็กอยู่ในตัว จึงอยู่ได้ดีในพื้นที่เล็กเช่นกัน  แต่ควรพาพวกเขาออกไปเดินเล่น ออกกำลังกายนอกบ้านประมาณ 1 ชั่วโมงเป็นประจำทุกวัน คีชอนสุนัขขนยาวหนา จึงไม่เหมาะกับอากาศร้อน  หากเลี้ยงควรให้เขาอยู่ในห้องแอร์ และไม่ควรปล่อยทิ้งเขาไว้นอกบ้าน เพราะเขาตื่นตระหนก ปากเปราะ เห่าง่าย แต่ก็ไม่ควรปล่อยให้เขาอยู่ในบ้านตัวเดียวเป็นระยะเวลานานเช่นกัน เพราะพวกเขาจะรู้สึกวิตกกังวล จนอาจทำลายข้าวของในบ้าง คีชอนจึงเหมาะกับผู้เลี้ยงที่ต้องทำงานนอกบ้าน หรือทำงานไกลบ้าน  การดูแลทำความสะอาดควรแปรงขนให้เขาเป็นประจำสัปดาห์ละ 2 ครั้ง

ข้อควรจำ

คีชอนเสี่ยงต่อการเป็นโรคกระดูกสะโพกเสื่อม กระดูกสะบ้าเคลื่อน ลมบ้าหมู โรคคุชชิ่ง ซึ่งเป็น กลุ่มอาการผิดปกติของร่างกายที่เกิดจากการมีฮอร์โมนสเตอรอยด์ในเลือดสูงกว่าปกติ ก่อให้เกิดอาการแทรกซ้อนต่างๆ ได้ ส่งผลต่อการเจริญเติบโต ความผิดปกติของน้ำหนัก หรือขนร่วงได้ นอกจากนี้ยังมีโรคเกี่ยวกับความผิดปกติในการแข็งตัวของเกล็ดเลือด และอาการที่ต่อมไทรอยด์ผลิตฮอร์โมนมากเกินไป ดังนั้นผู้เลี้ยงจึงควรสังเกตเมื่อพวกเขามีอาการผิดปกติ และควรพาไปตรวจสุขภาพอย่างสม่ำเสมอ

มาตรฐานสายพันธุ์